Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά μιας ρεματιάς, τριγυρισμένη από βουνά και ρουμάνια, κυριολεκτικά κρυμμένη μέσα στο πράσινο. Ιστορικά αναφέρεται μετά τον 11ο αι., όταν κάηκε από Λατινόφρονες. Ξαναχτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο.



Το 14ο αι. κάηκε από Καταλανούς πειρατές. Ως ανακαινιστές παρουσιάζονται ο ηγεμόνας Γεώργιος Βράνκοβιτς, η πριγκίπισσα της Σερβίας ΄Άννα η Φιλανθρωπινή και ο αρχιστράτηγος της Σερβίας Ράδιτς. Το καθολικό της - αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Στεφάνου - είναι αγιορείτικου τύπου, με μαρμάρινο δάπεδο και τέμπλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1820 η γυναίκα του Αλή πασά πρόσφερε εκτός από χρήματα κι ένα πολύτιμο ευαγγέλιο ντυμένο με μάλαμα και ασήμι.


Στο σκευοφυλάκιο φυλάγονται κομμάτια Τίμιου Ξύλου, λείψανα αγίων , σταυροί, εγκόλπια, εικόνες, άμφια, εκκλησιαστικά σκεύη, βυζαντινός επιτάφιος, χρυσόβουλα, μολυβδόβουλα κ.ά. Η βιβλιοθήκη περιλαμβάνει 111 κώδικες, 14 σε περγαμηνή, και 3.500 έντυπα βιβλία. Η μονή διαθέτει τέσσερα παρεκκλήσια στον περίβολό της και άλλα πέντε έξω από αυτόν. Είναι κοινοβιακή και έχει 15 μοναχούς.

Κατέχει την εικοστή θέση.

Πηγή: hellas.teipir.gr